Hier sta ik, in het bos. Niet in zomaar een bos, maar op 5 minuten wandelen vanaf mijn huis op de Veluwezoom. Deze plek voelt vertrouwd, dit is waar ik wil zijn, in dit bos en in deze fase van mijn leven.  Nooit gedacht dat ik het zou durven, mijn vertrouwde, fijne baan opzeggen bij de gemeente Rotterdam en helemaal voor zelfstandig ondernemerschap gaan. En dat is toch wat ik heb gedaan op 1 januari 2021.

Ik houd van Rotterdam, ben er geboren en getogen, althans onder rook van Rotterdam in Vlaardingen, en heb er sinds mijn achttiende gewoond. Maar ik voel me ook thuis in de natuur. Het was Paul, mijn man, die mij daarmee in aanraking bracht: sinds wij elkaar in 1987 ontmoetten,  trekken we er zo’n beetje elke vrije dag en vakantie op uit, de natuur in. Het was een innerlijke stem op mijn werk die steeds vaker klonk waar ik gehoor aan moest geven. De eerste keer dat ik die stem hoorde was tijdens een vergadering: je moet plaatsmaken, tijd om te gaan.. Ik verwonderde me hierover en toch ging ik die stem vaker horen. En als ik dan in de pauze buiten liep dan mijmerde ik, stel dat ik volledig zelfstandig zou zijn, dan voelde ik mijn hart bijna exploderen van ruimte en zachtheid. Hier kon ik niet omheen! 

Ik visualiseerde  hoe het zou zijn om een ander leven te leiden, een leven waar ik vanuit het diepst van mijn hart voor kies. Dan zag ik mezelf wandelen en stilstaan in het bos. En ik zag mezelf het werk doen dat ik het allerliefste doe: meelopen met mensen die zich willen bevrijden van de muurtjes waarachter zij zichzelf verschuilen, zodat zij het leven ten volle kunnen leven. Liefst via systemisch werken, de methodiek die me mega-gegrepen heeft en die me er, tien jaar na mijn eerste kennismaking, toe bracht om de stappen te zetten die me brachten waar ik nu ben.

Ik kon er niet omheen om die stappen te zetten, het was tijd om mijn vaste baan te verlaten en het avontuur aan te gaan. Totdat ik ze werkelijk gezet had. Toen kwamen er andere stemmen op, stemmen van mijn hoofd en van angst, die me vroegen of het wel zou lukken, of ik werk zou vinden, of ik niet zou vereenzamen, zo ver weg van alles wat en iedereen die ik ken, wat ik dacht dat ik aan het doen was! En deze stem was een stuk luider dan de zachte stem van mijn hart.

Natuurlijk wist ik dat niet, niet precies. Alles was nieuw namelijk. Nieuw en heel erg spannend. Ja, ik heb getwijfeld. Een vision quest in Zuid Frankrijk heeft me ten diepste laten voelen dat ik kan vertrouwen op de stroom van het leven. Inmiddels ben ik een half jaar volledig zelfstandig, en heb een overvloed aan heel mooi werk. Ik ben diep dankbaar dat ik de moed heb gehad om de controle en de veiligheid van een vast salaris op te geven. Ik ben al heel wat jaren met zelfontwikkeling bezig maar deze stap heeft me meer geleerd en getransformeerd dan al die jaren.

Dus zet ik bij deze een nieuwe stap. Bij doen wat ik werkelijk wil doen past dat ik mezelf laat zien. Dat ik vertel over systemisch werken, over beschermende muurtjes, over wat het mensen brengt om deze af te breken. Ter geruststelling vertel ik gelijk dat je daarvoor lang niet altijd je baan hoeft op te zeggen en naar de andere kant van het land te verhuizen. Dat is mijn pad, uniek en hopelijk, op welke manier dan ook, tegelijkertijd een voorbeeld. In deze blog en in posts op sociale media maak ik jullie graag deelgenoot van mijn reis.