Terug in mijn oude patroon

Van de week ging ik naar Zutphen voor een boodschap. Toen ik
daar liep moest ik plotseling nodig plassen. Dit gebeurt me wel vaker en in
mijn hoofd scande ik de plekken waar ik naartoe kon gaan. Een koffietent waar
ik graag kom was de meest dichtstbijzijnde plek. Ik deed mijn mondkapje op,
negeerde het bord waarop staat dat je je QR-code moet scannen en liep linea
recta naar de wc. Hè, dat lucht op.

Onderweg naar de uitgang hoorde ik iemand ‘Hé’ roepen. Ik draaide me om en zag
de eigenaar met grote passen mijn kant oplopen. Hij zag er geïrriteerd uit en
zei: ‘ik vind het echt niet kunnen dat je in deze tijd zomaar binnenkomt en
naar het toilet gaat. Dat doe je nu toch niet. Ik vind het gewoon niet normaal
dat je zoiets doet.’

Ik voelde irritatie opkomen en dacht: wie denk je wel
niet dat je bent om mij zo aan te spreken! Ik antwoordde met: ‘ik kom hier
vaak en dacht dat het geen probleem zou zijn. Ik wist even niet waar ik anders
naartoe kon…’ Hij: ‘dat is niet mijn probleem! Dat doe je ergens anders
toch ook niet. Ik: ‘nou dan kom ik hier nooit meer!’ en ik beende
beledigd en geïrriteerd de zaak uit.

Onderweg naar mijn fiets voelde ik de irritatie naborrelen
en ook weer snel wegebben. Ik realiseerde me dat dit mijn patroon is. Als jij
mij pijn doet dan trek ik mijn muurtje op en sluit ik me af. Mijn gedachten
gaan dan als volgt. Hij is niet aardig tegen mij. Ik ben beledigd want je
hebt me wat aangedaan! Kijk eens wat een rotvent! Ik word me meer en meer
van dit proces bewust en ben al een poos aan het oefenen in het waarachtiger
reageren op mijn emoties en om de pijn toe te laten. In dit geval bedacht ik
me: deze man heeft gelijk! Het was ook niet tof van mij om zomaar binnen te
lopen en weg te sneaken in deze tijd waarin een QR-code vereist is.

Onderweg naar huis bedacht ik me allerlei scenario’s over
hoe ik anders had kunnen reageren. En ik wilde hem gaan bellen om hem te
vertellen dat hij gelijk had; het was niet netjes van mij om zomaar door te
lopen. Toen ik thuiskwam zocht ik het telefoonnummer op. Ik stond op het punt
om hem te bellen, ik hoorde de eerste pieptoon al, maar klikte gauw weer weg.
Mijn hartslag ging omhoog. Ik dacht, nee ik doe het niet, stel dat iemand
anders opneemt en dat ik dan moet beschrijven wie ik ben maar hoe doe ik dat
dan? Ik ben die vrouw die ongevraagd naar de wc ging, wellicht denkt hij dat ik
nog even door wil gaan met verontwaardigd reageren. Of stel dat hij nog eens
doorgaat met mij van repliek dienen, en dat het zo een heel ongemakkelijk
gesprek wordt, waar ik me nog rotter door voel.  

Het bleef door mijn hoofd gaan, kom op je hebt niets te
verliezen. Diepe ademteug en, ha gelukkig een voicemail, ik kan hem niet
eens bellen. 10 minuten later gaat de telefoon. Het was hem, hij had een gemiste
oproep. Ik: ‘ik ben degene die vanmiddag ongevraagd naar de wc ging en ik wilde
zeggen dat je gewoon gelijk had. Sorry, het was niet netjes van mij.’ Ik
hoorde een diepe zucht aan de andere kant van de lijn. Hij: ‘ik ben zo blij dat
je belt, ik heb me de hele middag rot gevoeld. Ik vond dat ik veel te heftig
had gereageerd, mijn adrenaline zat torenhoog toen jij kwam’. We
praatten nog even wat door over zijn adrenaline en ik vertelde wat er met mij
gebeurde. Hij herhaalde nog 3 keer hoe blij hij was dat ik belde. Met een
opgelucht en blij hart legde ik de telefoon neer. Als ik niet had gebeld zou ik
daar wellicht geen koffie meer drinken, bang om hem tegen te komen en was ik me
een beetje blijven schamen. Nu is het een positieve ervaring, we kunnen er
straks samen om lachen als ik weer langs kom.

Verstopt achter een muurtje heeft mij lang een gevoel van
bescherming gegeven. Ik schonk mezelf dan een plek waar ik niet kon worden
gekrenkt. Maar deze schuilplaats bracht me juist veel eenzaamheid. Door dit
muurtje af te breken liet ik ruimte toe voor verbinding en zachtheid. Voor
mezelf en voor anderen. Na zolang achter dit muurtje te hebben geleefd, is het
een bevrijding om in contact te zijn met mijn gevoelens, om de pijn toe te
laten en zichtbaar te zijn.

Hoe vermijdt jij je pijn? En wat levert dit op en wat
kost het je? Je bent van harte welkom om jouw patronen nader te onderzoeken in
mijn coachtraject en zo meer vanuit verbinding te leven.